De Vlaamse psychiater-psychotherapeut De Wachter schreef een kritisch en filosofisch getint betoog over de vele facetten van de huidige maatschappij. Hij probeert een diepere laag aan te boren voorbij consumptief gedrag, oppervlakkigheid en egocentriciteit. Zijn zienswijzen liegen er niet om, hij ontleedt tot op de bodem. Luchtig gebracht en met humor, maar hij hamert nogal lang op hetzelfde aambeeld. Er komen slechts spaarzaam antwoorden, deels gebaseerd op de ideeën van de Franse filosoof Levinas. De Wachter propageert empathie voor de medemens, kiest voor de nuance en ruimt een belangrijke plaats in voor kunst. Kunst kan een brug slaan tussen de ratio en datgene wat ten diepste niet te begrijpen valt: je eigen zelf. Kunst werkt ontregelend, herinnert aan 's mensen authenticiteit, creëert ruimte en behoedt voor cynisme en machteloosheid. Zijn kijk op de dingen schudt wakker, maar overtuigt niet helemaal. In het hoofdstuk Jeugd richt hij zich in briefvorm tot jonge mensen en maakt daarin een opvallend onderscheid tussen consumerende vijftigers en milieubewuste jeugd. Dit klinkt wat geforceerd in het geheel. Verberg tekst