Viktor, succesloos auteur van korte verhalen, leeft eenzaam in een flatje in Kiev. Zo eenzaam dat hij een pinguïn in huis heeft genomen toen de dierentuin voor het beest geen eten meer had. Want er gaat heel wat mis in Kiev, dat geregeerd wordt door de maffia en door voormalige KGB-officieren. Op een dag wordt Victor opgebeld door de hoofdredacteur van de hoofdstedelijke krant die hem vraagt korte necrologieën van nog levende VIP's te schrijven. Hij mag zijn personages voor een deel zelf uitzoeken, soms worden ze hem geleverd door de krant. Het honorarium (in Amerikaanse dollars) is niet mis. Al snel blijkt Viktor de uitvinder van een nieuw genre in de literatuur: de min of meer uitgebreide, anticiperende necrologie, want het wordt viktor vlug duidelijk dat er iets grondig fout zit: na het schrijven van de necrologie volgt al snel de geprovoceerde dood van de beschreven persoon. Viktor voelt ook dat hij enerzijds belaagd wordt, anderzijds beschermd. Rondom hem verdwijnen mensen. Tot onvermijdelijk het ogenblik daagt dat hij, alleen maar een pion in een gruwelijk machtsspel, geconfronteerd wordt met zijn eigen necrologie, door zijn opvolger geschreven...

Een vreemde, kafkaiaanse geschiedenis, die heel goed, zonder openlijk te analyseren, aantoont hoe in de nieuwe Oekraïense maatschappij elke moraal teloorgaat en leven overleven wordt. De stijl is berekend kaal en kil, vaak beperkt tot het noteren van alledaagse zinnen. De aanzet van de plot wekt belangstelling, de vreemde pinguïn als een der centrale personages is intrigerend, maar gaandeweg wordt het duidelijk dat de auteur zijn greep op het verhaal verliest, de story veel te lang rekt, nutteloze episodes inlast en het boek op een snelle sisser laat eindigen. Toch blijft het lezenswaard omwille van de raadselachtige, melancholische sfeer en de bijtende reproductie van een door duistere krachten geregeerde stad. [Jos Van Damme] Verberg tekst

In Kiev, de hoofdstad van Oekraïne, krijgt een mislukt schrijver, een zekere Viktor, van de hoofdredacteur van een dagblad de opdracht een aantal necrologieën te schrijven. Het zijn necrologieën van nog levende mensen en al gauw blijkt dat er verdacht veel van hen overlijden kort nadat hun necrologie is geschreven. De schrijver probeert zich daar zo min mogelijk van aan te trekken, leeft met een van de dierentuin overgenomen pinguïn(!) en het dochtertje van een van zijn 'klanten' in een appartement in een buitenwijk en wordt uitstekend gehonoreerd voor zijn werkzaamheden. Uiteindelijk blijkt hij een mededinger en potentiële opvolger te hebben die zijn necrologie heeft geschreven. Het verhaal is onwaarschijnlijk, niet echt spannend en bezit geen enkele diepgang. Vlot geschreven, lichte ontspanningslectuur, maar bepaald geen meesterwerk van de Russische letterkunde. In feite jammer dat zo'n weinigzeggend boek wordt vertaald. Vrij kleine druk.